Ultima semana en santiago

De zondag werd zoals aangekondigd dus een dag van voetbal. Het begon om 12 uur ( omdat dan heet , maar niet heel heet is..) in Estadio Nacional. De reden waarom ik normaal niet vooruitblik in reisverslagen is dat dingen altijd anders (kunnen) lopen. Gelukkig zaten we dit keer om 12 uur gewoon in het stadion, maar het begin was toch even spannend, afgezonderd van het 25 centimer grote keukenmes dat iemand bij ons in de rij achter ons op de grond dumpte toen de politie bij de ingang opdook. We hadden om 11 uur voor het stadion afgesproken met Antonia, die de kaartjes geregeld had, en vanaf mijn huis was dat 20 minuten met de bus. Echter reed deze bus niet echt op schema, dus na half uur wachten toch maar taxi gepakt en konden we 50 minuten voor de wedstrijd in de rij gaan staan. De poortjes van het stadion ( 3 keer door checks heen) zijn net iets anders dan bij ons, aangezien eerst het kaartje gescand wordt en vervolgens het bijbehorende ID bewijs. Aangezien bij ons Antonia 4 kaartjes op haar naam had en Lucas en ik niet ons paspoort mee hadden gingen we ervan uit dat dit in ons geval niet hoefde. Bij poortje 1 bleek dit niet het geval en werd ons duidelijk gemaakt dat we pech hadden en er niet in konden en uit de rij naar de zijkant moesten. Echter poortje verderop nog een keer geprobeerd en hier kwamen we er wel door.

Onze kaartjes waren voor de noord zijde en dat betekende in grote boog om stadion, echter bleek ons vak rechts van uitvak van Colo Colo te zitten en waren wij links om het stadion gelopen. Oftewel hier konden we er niet door om 11.45, dus mochten hele stadion andere kant weer rond tegen de meute in die onze kant op kwam gerend om op tijd in hun vak te zijn. Na de vierde en vijfde check waren we echter net voor de aftrap in ons vak en kon het genieten beginnen. We zaten dus in het vak van Universidad de Chile en ze wonnen deze classico met 3-2. Voetbal was niet geweldig, maar 5 goals, 2 rode kaarten ( wat er in mijn ogen best 5 hadden kunnen zijn ) en de winst voor de thuisploeg, dus de sfeer was top. De foto’s en filmpjes zeggen genoeg . (De capuchon op mijn hoofd was broodnodig want de zon brande een goede 2 uur vol in onze nek).

Na de wedstrijd snel naar huis om ff te lunchen en om te kleden om rond 4 uur weer ff 2/3 uur zelf in het park te kunnen voetballen. Bij thuiskomst ook nog de beelden van de goals en kampioensfeest van Ajax kunnen zien. Al met al een perfecte voetbal zondag.

De rest van de week ging redelijk snel voorbij. Alles voor Peru geregeld, weer een legendarische Miercoles Po, nog 2 extra lessen genomen om propociones te oefenen ( gebruik van por, para, en, a, sobre, con en de ), en verder wederom naar Bellas Artes en tijd in de stad vertoefd met lunchen en slenteren met de klasgenoten. Kan eigenlijk beter zeggen met de Brazlianen, want denk dat ik op een gemiddelde dag 5 uur spaans en 5 uur portugees om me heen had. Inmiddels nog maar paar seconden nodig om te horen of ze in Spaans of Portugees praten in tegenstelling tot de eerste week ;).

Op de woensdag nog de wijk Brasil bezocht en verder kennis gemaakt met queca. De dans die ook in eerste filmpje in Piojera te zien was.

Tenslotte is Vanessa bevallen en heb vlak voordat ik donderdag naar hostal ging nog een glimp van de 3 dagen oude Antonella kunnen opvangen. Tot mijn verbazing zaten de goude oorbelletjes er al in, maar dat terzijde.

Vrijdag was de dag van Gabi’s aankomst en afscheid van de school, maar dat bericht volgt hopelijk vanavond als Wifi het ook doet in ons hotel in Puno en we het verslag van de afgelopen dagen in de bus van Arequipa naar Puno kunnen voltooien.

Al met al zijn deze 4 weken Spaans leren omgevlogen en kan ik zeggen dat niets de ervaring van reizen zo compleet maakt als het leren van een nieuwe taal. Tenslotte een citaat van een van de exposities in Belllas Artes met de naam a way to eMIgRAR:

En la vida no hay lugares, sin instantes en los lugares.