Puno to Cusco

Op onze ‘rustdag’ in Puno hebben we naast de was regelen, de dag gebruikt om het stadje te verkennen. Het centrum van Puno is niet al te groot, dus naast de kerk, een museum en een lange wandeling op zoek naar de Deustua Arch ( tot Ivo’s teleurstelling was dit een boog en geen boot ) en Lake Titicaca waar we de volgende dag de boot naar de eilanden gingen nemen.

De kerk was van binnen ook erg mooi, echter was er steeds een mis bezig dus hebben we ons ervan weerhouden om ook van binnen foto’s te maken. Het museum was het Carlos Dreyer museum, een duitse schilder die zich in Puno vestigde en zijn prive collectie van kunst, historische archeologische vondsten uit en voor het Inca tijdperk ter beschikking had gesteld aan het publiek.

Tijdens onze wandeling ook een grote stenen glijbaan gespot, echter was ons niet geheel duidelijk hoe deze gebruikt werd. Verder de tijd besteed aan koffie drinken, coca sour drinken en proberen te pinnen. En s’avonds genoten van een heerlijke warme douche in het hotel. In Arequipa was warm water enkel tussen 10.00 en 17.00 beschikbaar, de uren dat wij niet in het hostel waren..

De volgende dag om 6.40 uur beneden in het hotel om opgepikt te worden voor de tour. Na de diverse stops bij de andere hotels vertrok rond 7.30 de boot richting Uros, the floating islands.

Deze eilanden bestaan uit lagen wortels van tortorariet, waarboven op middels hetzelfde riet de bodem van de eilanden verder wordt opgebouwd. Aangezien de klompen wortel erg ligt zijn functioneren ze net als een boei en middels het vastknopen van deze klompen ontstaat zo een groot oppervlak aan drijvend eiland. Deze methode gebruiken de Uros indianen al eeuwen, tegenwoordig zijn de eilanden wel verankerd. Op het meer zijn ongeveer 50 van dit soort eilanden en er leven nog ongeveer 600 Uros indianen op deze eilanden.

Wij hadden ongeveer 1 uur op een van de eilanden en na wat uitleg over het bouwen van deze eilanden en de gemeenschap, hadden we wat tijd om rond te kijken en foto’s te nemen. Voor de liefhebber kon je ook nog met een originele boot varen.

Erg interessant om te zien maar na een uurtje was het goed om de tour te vervolgen. Na ongeveer 2 uur in de boot over het meer, kwamen we bij Taquile eiland waar we na een stevige wandeling gingen lunchen. Het eiland was mooi en het was interessant om te horen hoe de gemeenschap daar werkt. Vrouwenemancipatie heeft het eiland nog niet bereikt.

S’avonds bij terugkomst weer de limburgers tegen het lijf gelopen die op het punt stonden om de bus naar Cusco te pakken. We hadden in Arequipa het nog gehad over de trein, maar uiteindelijk vonden hun de 150 dollar te duur en kozen daarom voor de goedkope bus. Vervolgens hebben wij de tassen weer ingepakt en klaargezet voor de treinrit van Puno naar Cusco.

Vanochtend rond 7 uur de taxi gepakt naar het treinstation. Vanaf het eerste moment bleek het het geld waard. De wachtruimte was een en al luxe met lederen banken en stoelen en er was live muziek, maar de trommel naast ons was iets te veel van het goede om half acht.

Bij het boarden van de trein bleken de foto’s van de website te kloppen, eigen stoelen en tafel in een grote coupe oftewel een en al luxe. Aan het begin van deze 10 uur durende treinrit stelt de serveerster voor deze treinrit zich voor. Na vertrek en een heerlijke cappuccino volgde, toen de trein eenmaal Puno uitwas en het landschap bestond uit enerzijds de bergen en anderzijds Lake Titicaca, een welkomstdrankje in de bar met scenic views. Oftewel om 10.00 uur zaten we aan de pisco sour, waarna de band van de wachtruimte ditmaal in de trein zijn opwachting maakte.

De rest van treinrit was ook alles op en top verzorgt, een 3-gangen lunch en high tea waren bij de prijs inbegrepen. De tijd hiertussen was het genieten van de uitzichten, een beetje lezen af en toe ff slapen en al met al uitgeruster en relaxter aangekomen dan na de 6 uur durende busrit.

Vanaf het busstation richting hostel gelopen en de komende dagen onze aandacht richten op deze oude hoofdstad van het Incarijk, met als hoogtepunt natuurlijk Machu Pichu.