This is it

Het weer zorgt halverwege onze Antarctica dagen wederom voor een change of plans. Dit betekend een additionele 3,5 uur op de boot en een landing minder. Maar aangezien het langzaamaan 1 hele lange dag wordt in mijn geheugen, is het goed om alvast wat vast te leggen.

De titel van dit verslag geeft mijn huidige gevoel halverwege de reis het beste weer. Elke dag dat we hier met de zodiacs het water op gaan, landings maken of als ik vanaf het schip om me heen kijk is dit de gedachte die bij me opkomt. Deze omgeving is zo onwerkelijk groots en topt alles wat ik tot nu toe heb mogen zien tijdens mijn reizen en ben bang dat er vrij weinig is wat dit nog kan overtreffen op reisgebied.

Het feit dat de overtocht over de drake passage door storm 3,5 in plaats van 2,5 dag duurde voegt toe aan het feit dat we hier zo ver van de bewoonde wereld zijn. Een wereld waar wij als mensen geen rol spelen anders dan observeren en leren van wat hier allemaal plaatsvindt met de natuur die de vrije hand heeft. De bezoeken aan een tweetal van de hier gevestigde researchstations gaven daar ook een goede impressie van.

Na de heenreis is het weer een paar dagen relatief goed geweest dus na de overtocht was het 1 van de eerste dagen/nachten gelukkig zelfs goed genoeg dat het kamperen on shore heeft plaatsgevonden.

Geen tent, maar met de juiste slaapzak, op de sneeuw in de Antarctische buitenlucht overnacht. Niet de beste nachtrust die ik gehad heb de afgelopen dagen maar het was de ervaring meer dan waard. Bij de briefing werd het omschreven als type 2 fun; oftewel iets waar je achteraf plezier uit haalt.

Het feit dat dit hoe dan ook een cruiseschip blijft blijkt uit het feit dat ontbijt, lunch en diner voor voldoende brandstof zorgt voor de 2 landings / zodiac cruises per dag. Tussendoor, of als door weer iets niet door kan gaan, zijn er diverse lectures over wildlife, geschiedenis, omgeving en klimaat. De eerste dagen op zee werd de tijd ook nog gevuld met bezoekjes aan de gym en uiteraard korte siësta's.

De korte avonden vinden voornamelijk plaats aan de bar maar kort na 12'en is het bed al wel weer gevonden. Alhoewel dit nu terugdenkend na afloop gedurende de 11 dagen wel een stijgende lijn vertoonde.

Het proberen te beschrijven van wat er bij de landings en zodiac cruises aan impressies voorbij komt kan niet geheel weergeven hoe dit is en ik ben bang dat ook de foto's dit niet gaan overbrengen.
Het opsommen van glaciers, pinguins, ijsbergen, zeehonden, de oneindige watermassa en walvissen laat zien wat er is, maar het is met name de combinatie van alles wat op een dag voorbij komt wat indruk maakt.

Na een kleine week onderweg zijn de groepen hier aan boord wel gevormd en deze zijn met name tijdens de avondsessies aan de bar en tijdens de tijd in de dinerroom zichtbaar. In de eerste dagen is dit met name gevormd door natuurlijke selectie op leeftijd, interesses en gevoel voor humor. Bij interesses speelt met name birding een grote rol. Tussen deze birders hier voelt het met onze groep met name in de bar af en toe een beetje als; I rather laugh with the sinners than cry with the saints.

Ben de tel kwijt geraakt van de keren dat ik heb moeten huilen van het lachen, dus komende zomer zal er een kleine reunie op Menorca plaatstvinden met nieuw gemaakte vrienden Patrick, Bea en Moana die voor mij altijd verbonden zullen zijn aan deze reis.

Tijdens de bezoeken aan land en op het water verbond de ervaring echter alle 65 medepassagiers. Want het blijft voor de meeste hier toch een once in a lifetime experience. De crew en de onderzoekers hebben echter genoeg inspirerende verhalen over het soms al jaren leven in de zomer-, en voor sommige ook wintermaanden, op dit deel van onze aardbol.

Samenvattend was het hier buiten het schip onbeschrijfelijk, op het schip, zeker voor een backpacker, vrij luxe en genoten van de mensen met wie ik deze reis heb gemaakt.

De storm op zee, de vlucht terug vanaf een soort schaatsbaan boven op een heuvel, de grootsheid van dit landschap, het kamperen, de overvloed aan walvissen in wilhelmina bay, zeehonden die nieuwsgierig rondom de zodiacs zwemmen zijn een opsomming van een aantal hoogtepunten.

Maar terug in Buenos Aires merk ik dat het gevoel van Antartica verwoorden mij nog steeds niet gaat lukken, dus ik ga voor het eerst op mijn blog quoten. Gisteren in onze nieuwe whatsapp groep van 'the Antartic Gap' van Bea het volgende ontvangen. Ik kan geen betere manier bedenken om het gevoel van deze unieke plek te delen.

Impossible description

choosing the words to be able to transmit the indescribable: the soul of the last unexplored corner of the planet, the seventh continent... Antarctica

an unsullied scenery of an extreme whiteness where life has adapted to the unimaginable limit of the polar coldness and the winter darkness

ice, pure ice, only ice of a spotless light-blue color with crevices which thanks to the dim light reflect their purity glowing in an intense blue giving an exquisite contrast to the vastness of the place

colossal icebergs of defiant shapes floating in a tireless forcefull sea overflowed with happy penguins sliding belly down the snow, sleepy seals, dancing whales, surviving birds and fur seals

the imposing glaciers, as a whole thing, majestically vertical, eternal, brittle, grumpy, threatening

a landscape of peace and power in a world of silence overwhelming a pristine immensity, with a demanding charm and a stab of wind which slides among my last tears and slices my old sadness bringing me back my warmest and most authentic smile.