Patagonia

Nu in de bus van Puerto Natales naar Punta Arenas, dus een mooie timing om weer even de afgelopen weken samen te vatten. Inmiddels al weer kleine week Argentinië verruild voor Chili. Echter nog steeds in Patagonië wat zich uitstrekt over Chileens en Argentijns grondgebied. Het landschap zal ik deze busrit niet gaan zien want nu 10 minuten onderweg en de ruiten zijn al volledig beslagen. Maar laptop op schoot en straks wellicht nog even een kleine siësta als dit op het digitale papier staat.

In el Calafate na het bezoek aan Glacier Perito Moreno nog een keer teruggegaan naar het national park los glaciers maar dit maal per boot dieper het park in met tocht langs Glacier Upsula en Glacier Spezzini. Dit keer het natuurgeweld vanaf het water kunnen aanschouwen en deze keer het afbreken van het ijs goed op de gevoelige plaat kunnen vastleggen.

Verder Laguna Nimez reserve, een vogelreservaat, bezocht en alvast verder geoefend om bewegend wildlife goed op de foto te krijgen. Verder in het hostel in de avonden weer kaartspel presidents onder de knie gekregen en onder het genot van bier en wijn reisverhalen uitgewisseld.

De volgende stop was El Chalten, een kleine 4 uur ten noorden van El Calafate, wat midden in national park ligt. Hier zijn diverse treks die allemaal onderaan in het dorp beginnen met als highlight de 3800 meter hoge Fitz Roy. In het hostel in el Calafate met diverse mensen afsproken om te meeten voor enkele trekkings in el Chalten. Dus de dag na aankomst met Kate en Margot tenten, slaapzakken etc. gehuurd en de klim naar camping Poincenot ondernomen.

Dit is ongeveer 7km bergop en met alle bepakking van gear, kleding en eten een aardige workout. Voor vertrek gezorgt voor de nodige brandstof door middel van wafels met dulce de lecce bij la wafleria.
Eind van de middag tenten opgezet en rondom camping in de zon bij de rivier kunnen genieten van de omgeving. In de avond gemeet met 4 gasten uit het hostel waarmee we hadden afgesproken om de volgende ochtend met sunrise de Fitz Roy te kunnen aanschouwen. Vanaf de camping was het een hike van ongeveer 2 kilometer maar wel 400 meter omhoog.

Hier in Patagonië is het weer vrij onvoorspelbaar zoals de uitspraak 'we have 4 seasons in a day' wel aangeeft. Toen rond 4.30 de wekker ging klonk het buiten alsof de tent elk moment weggeblazen kon worden, maar gelukkig viel dat buiten wel mee. Lichte regen maar prima temperatuur en gezien de inspanning met de hike voor de boeg mijn hawaian shorts aan en verder kleine backpack met extra kleding voor op de top en klein ontbijt. Het water in de national parks is drinkbaar dus flesjes mee en gaan.

De klim was tot halverwege vrij relax en met zaklampen mee waren de paden in het donker goed te doen. Het laatste deel werd het goed steil en werd het meer klimmen dan lopen maar niks mooiers dan na zo'n klim het meer, lago dos tres, aan de voet van de Fitz Roy te bereiken.

Helaas zorgde de bewolking voor een iets minder imposant schouwspel bij zonsopkomst met de aanwezige sneeuw dan gehoopt, maar je kan niet alles hebben. Bij terugkomst eerst weer even de tent in gedoken om nog ff bij te slapen alvorens weer richting el Chalten terug te keren.

Na een rustdag waarbij ik gelukkig de hangmat bij een van de cafetjes kon bemachtigen nieuwe planning gemaakt om met 2 argentijnen uit hostel de 1 dags hike naar Lago Tore te maken. Dit is heen en terug een hike van ongeveer 20 kilometer door een schitterend landschap.

Deze keer maar wel de zonnebrand mee en gezien groot deel door open vallei gaat was dit zeer welkom. Bij Lago Tore geluncht en bijgekomen met geweldig uitzicht en eerste ronde bier voor later op de avond gewonnen met een ouderwetse weddenschap wie de ijsberg in midden van het meer kon raken.

Bij terugkomst, na een massage in 1 van de spa's in het dorp, de dag goed afgesloten met happy hour en de nodige lokaal gebrouwen speciaal biertjes. De volgende dag afscheid genomen van Argentijnen in het hostel en de dames uit de states, maar zal vast nog wel reünie in Buenos Aires en New York plaats vinden de komende maanden.

Bij terugkomst in el Calafate had mijn lichaam kennelijk ff paar dagen rust nodig. Of het de hikes, het water in National park, het een maand op reis zijn of gewoon een simpele griep was; ik heb geen idee wat het was maar dus voornamelijk het hostel en de badkamer van binnen gezien en natuurlijk een hele hoop slechte films. Volgens mij is het bijna 4 jaar geleden dat ik griep te pakken had, dus aan de andere kant mocht het ook wel weer een keer.

Tenslotte op dag 3, iets eerder dan gepland, toch maar een biertje besteld. Dit om even te vieren dat de ING me had geïnformeerd dat mijn bankpas geblokkeerd was en er een nieuwe onderweg was naar mijn huisadres. Natuurlijk heb ik nog wel mijn creditcard, maar na zeven jaar slechts online gebruikt te hebben, kwam ik tot de conclusie dat ik werkelijk geen flauw benul had wat mijn pincode was.

Gelukkig had ik nog wel mijn emergency euro's bij me, maar mocht deze dagen nog wel even korte termijn budget opstellen om te zorgen dat ik het tot Antarctica cashwise ging redden. Daarnaast met ING geregeld om te zorgen dat pincode van mijn creditcard ook naar huisadres verstuurd werd. Deze gisteren ontvangen via Whatsapp van mijn mailman Roberto en nog maar even bedenken naar welk adres de gewone pinpas verstuurd kan worden zodat ik qua betaalmogelijkheden weer dubbel bezet ben.

Vanuit el Calafate uiteindelijk zaterdag richting Puerto Natales in Chili gegaan. Dit is een busrit die 5 uur zou moeten duren, echter om 8.30 vertrokken en tegen 17 uur kwamen we op het busstation. De reisduur is namelijk afhankelijk van hoe lang het bij de grensovergang duurt. Dit had ik al wel gehoord, maar voor mijn gevoel duurde dit niet eens zo gek lang. Dus moeten ergens onderweg nog tijd hebben verloren maar hier heb ik al slapende natuurlijk niet al te veel van gemerkt.

Puerto Natales is de uitvalsbasis voor National Park Torres del Paine, een andere must see in Patagonië.

De eerste 2 nachten doorgebracht in hostel the Tin House. Dit ziet er van buiten uit als groot uitgevallen kubus van karton en/of spaanplaat. Hebben ook slechts een dorm room voor 4 personen en 2 double rooms. De andere helft van de kubus bestaat uit 2 douches, keuken en kleine woonkamer. Maar zover het meest briljante hostel waar ik verbleven ben. Binnen is het netjes, warm, bedden zijn fantastisch en heerlijk ontbijt. Ik had voor 2 nachten geboekt en helaas waren ze voor nachten daarna al vol.

Maar gezien plan om toch nacht in Torres del Paine door te brengen en om de hoek een iets 'levendiger' hostel zat, was dat voor de afwisseling ook wel weer prima. Dit hostel was gesitueerd naast Base Camp; een kroeg met de beste taco's die ik in tijden gegeten heb en de Zuid Amerikaanse liter flessen bier met bijbehorende jampotten die hier doorgaan als glazen.

De eerste dagen gebruikt om te informeren wat er voor mogelijkheden waren om zoveel mogelijk van Torres del Paine te zien als je niet 4/5 dagen had om door park te trekken. Veel van de hikers doen de 'W' wat ongeveer 50 km is van camping naar camping. En de die hards doen de 'Q' wat ongeveer 9 dagen is. Uiteindelijk wegens gebrek aan tijd besloten om 1 dag met tour per auto te boeken en vervolgens in park gedropt te worden om mijn weg naar een refugio te maken en de volgende dag de laatste leg van de 'W' te doen.

Dit betekende de eerste dag in busje met 12 man en een gids en bij aantal highlights van het park wandelingen van half uur tot 1 uur gemaakt en verder nog wat stops bij aantal look outs. Zodoende de afwisseling die in gehele park te vinden is meegekregen, maar dan op een ietwat luie manier. Maar dat doen geen afbreuk aan het plezier van het aanschouwen van enkele van de grotten, watervallen, stranden en bergen in het park in vogelvlucht.

Deze dag stond er een aardig windje van rond de 80 km per uur op sommige momenten. Een van de bussen voor ons verloor een klep die gelukkig ons busje miste en bij de diverse wandelingen was het niet verliezen van de camera ook een lichte uitdaging.

Aan het einde van deze dag gedropt bij Amargo en vandaar de 7km richting Refugio Torre Norte afgelegd. S'avonds met nieuwe Zuid-Koreaanse vrienden biertje gedronken op de te maken hike de volgende dag van 9 kilometer vanaf de refugio op 135 meter hoogte naar Mirador las Torres op 1.886 meter hoogte. Ik merk, zo terugdenkend, dat deze hike het meest indrukwekkende is geweest qua landschap, paden, uitzichten en grootsheid bij het eindpunt.

Tenslotte op de weg terug nog genoten van een stukje downhill running, dus ik hoop dat Almere een beetje opschiet met de bouw van de berg. Kwam hier ter sprake in de kroeg met een schotse gast, maar las online dat de 2 kilometer hoge berg er niet komt, maar dat ze wel verder gingen kijken voor berg van 300 meter. Iemand enig idee wat hier de huidige status van is ?

Verder de dagen in Puerto Natales ook gebruikt om mijn profiel op movingworlds.org aan te passen en te updaten. Dit is online platform wat experts aan projecten in ontwikkelingslanden koppelt en waar onder andere mijn hoop op gevestigd is voor project later in Colombia. Dus ook op dat vlak weer kleine stappen gemaakt.

Tenslotte blijkt dat mijn flexibele ticket van Buenos Aires naar Santa Cruz toch wat hoge wijzigingskosten heeft. Per saldo zou ik 500 euro moeten betalen voor wijzigen, wat ongeveer de prijs is wat ik voor oorspronkelijk ticket betaald heb. Online vlucht van Buenos Aires direct naar Colombia gevonden voor 450 dollar ( wel 2 keer overstappen en 24 uur onderweg, maar dan ben ik wel direct in Colombia). Dus wellicht laat ik ticket verlopen, maar ga morgen even bellen met travel agent in Nederland. Dus hoe ik uiteindelijk precies van Buenos Aires naar Colombia ga komen zal de maand maart wel uit gaan wijzen.

Al met al zijn de oorspronkelijk niet geplande 3 weken voorbijgevlogen. Zo schrijvende merk ik dat ik meer genoten heb van de ongeveer 70 kilometer hiking dan ik van te voren had kunnen bedenken. Qua route is de opbouw van al het natuurschoon top geweest en was Torres del Paine een zeer mooie afsluiting van Patagonië voor mij.

Ben nu nog denk ik ongeveer 1 uurtje van Puerto Natales verwijderd en vanaf nu zijn de komende 2 weken gericht op Antarctica. Nu ik weer in bezit ben van een pinpas met bijbehorende pincode kan ik morgen zonnebril, handschoenen en wellicht enige thermo kleding aanschaffen. Morgenmiddag is er een infobalie voor vertrek bij 1 van de hotels hier en in de avond, voor mij wederom, een pizza party met de medepassagiers die via zelfde agency geboekt hebben. In el Chalten ben ik al 1 van mijn medepassagiers tegen gekomen en kan niet wachten tot ik de rest kan leren kennen waarmee ik dit komende avontuur ga ervaren.

De 11 dagen aan boord betekend ook geen internet dus even volledig of the grid !!

Hasta Luego