Change of plans

In Ushuaia valt Fin del Mundo op bijna elke hoek van de straat te lezen. Zoals in vorige bericht vermeld was mijn doel om vanaf hier bij het echte einde van de wereld te geraken. Mijn hoop, op een snelle last minute, is de dag na mijn aankomst ijdel gebleken. Na een lichte teleurstelling wel snel omgeschakeld omdat er nog wel deals voor half februari te vinden waren. Hiervoor bij diverse agencies geweest en diverse trips aangehoord en de prijzen variëren per trip, maar ook nog wel per agency. Het varieert van 5,500 tot 8,000 dollar voor 10 tot 12 dagen in quad cabins en rond 10,000 dollar voor 20 plus dagen.

Uiteindelijk hier niet heel veel goedkoper dan wat ik online vanuit Nederland gezien had. Als ik het vanuit Nederland geregeld had was mijn vertrekdatum dus wel zeker geweest en wellicht nog wel voor zelfde prijs, maar ja… where is the fun in that..

Dus nu maar het goede nieuws !!! Inmiddels heb ik geboekt voor 11 dagen aan boord van de Akademik Vavilov, schip voor 96 passagiers met kleine gym, jacuzzi en sauna aan boord, vertrekkend uit Punta Arenas in Chile. Datum van vertrek is inmiddels in mijn geheugen gegrift en is 13 FEBRUARY 2016. De ING had mijn eerste banktransfer geblokkeerd omdat het een verdachte betaling was, maar na even bellen uiteindelijk toch online kunnen betalen.

Uiteindelijke prijs 600 euro boven budget maar met aantal extra’s ten opzichte van de standaard 10 dagen trip vertrekkend uit Ushuaia meer dan tevreden. Extra’s zijn namelijk naast de extra dag dat hier vlucht naar Islas Malvinas bij zit ( in de rest van de wereld bekend onder naam die hier niet in de mond genomen dient te worden), fotocursus op het schip en bij de diverse land visits en indien het weer het toelaat een nacht kamperen op Antartica. Tot slot een vlucht terug van King George Island waardoor we de, naar het schijnt zeeziek makende, Drake passage slechts een keer hoeven te slechten. Daarnaast heb ik een triple cabin voor de prijs van een quad cabin wat ook nog is zo’n 900 USD scheelde, dus uiteindelijk hebben de dagelijkse visits bij de agencies zich wel uitbetaald.

Daarnaast van aantal Antartica gangers hier sowieso begrepen dat bij terugkomst een ieder het dubbele betaald zou hebben voor de onbeschrijfelijke ervaring van de trip.

Dit betekend dus wel dat mijn initiële reisplan binnen 7 dagen geheel overboord is gegaan zoals het een echte backpacker betaamt en dit leidde bij mij tot de eerste trip down memory lane. Om even verder aan te haken op deze nostalgie; na de laatste backpack trip in 2009 nu 7 jaar later weer vol overspoeld met de dingen van het in je 1tje echt backpacken, die ik kennelijk toch naar de achtergrond had verdrongen in mijn geheugen.

Meurende 6 bed dorms, binnen een week de eerste bed bugs te pakken hebben, kijken bij welke pin automaat er vandaag weer geld uit wil komen, onverklaarbare bankcharges, binnen 1 stad van hostel naar hostel verhuizen omdat er beperkt plek is, verdwenen ingrediënten uit de koelkast, door het niet meer registreren van welke dag het is op de zelfverklaarde broodnodige wasdag erachter komen dat het zondag is en dus alles gesloten is.

Echter weegt dit allemaal bij lange na niet op tegen het constant ontmoeten van nieuwe mensen, nieuwe landschappen en vergezichten, overvloed aan tijd om op dezelfde plek nieuwe dingen te ontdekken, mijn stuntel Spaans verder te ontwikkelen, diverse scenario’s uitwerken om veranderend reisplan in te gaan vullen en weerzien met oude vergeten vrienden.

Aangezien laatste 2 alinea’s mijn emoties hier in hoofdlijnen samenvatten hieronder een aantal belevenissen om het plaatje verder in te kleuren.

Hier dinsdag in Ushuaia van vliegveld opgehaald door Natalia, die ik nog uit Nieuw Zeeland kende, maar waarvan mij niet bijstond dat die nu weer in Ushuaia woonde. Echter nadat Laura me hierin Buenos Aires op attent maakte snel contact gezocht en al weer goede avond in de lokale pub hier gehad om vergeten herinneringen op te halen en bij te praten.

De afgelopen dagen op de koudere dagen me naast de dagelijkse agency bezoekjes, gestort op hoe de komende kleine 3,5 week in te gaan vullen, met 2 overige hostelgangers hike naar Glacier Martial gemaakt. De zonnigere dagen boottocht over Beagle Channel gemaakt en het natuurschoon van national park Tierra del Fuego opgenomen.

Verder nieuwe vrienden gemaakt in de Dublin Pub en in de hostels met medereizigers waarvan onze paden zich de komende 5 maanden vast weer gepland of ongepland gaan kruizen en elke dag nieuwe street art in het dorp ontdekt tijdens mijn inmiddels steeds langer durende foto expedities. Daarnaast me vermaakt met bezoekjes aan diverse musea en genoten van de gratis optredens in het dorpje met Argentijnse muziek en dans.

Deze week naar El Calafate gevlogen, wat beginpunt wordt van de tocht om komende weken diverse national parks te bezoeken en via El Chalten de 1000 KM zuidwaarts naar Punta Arenas af te leggen voor hoofddoel nummer 1 van deze trip.

In el Calafate, vernoemd naar de lokale bes die hier groeit en in het wild hier vrij verkrijgbaar is, met groepje van het hostel een taxi gedeeld en ons laten imponeren door Glacier Perito Moreno. Deze Glacier is 250 Km2 en wordt gevormd vanuit de Andes waarbij het gewicht van het ijs de Glacier in Lago Argentino duwt. Elke dag beweegt de Glacier zich zo 2 a 3 meter het meer in middels het met een enorm lawaai afbrokkelen van grote stukken ijs in het meer wat tesamen een indrukwekkend schouwspel met audio vormt.

Bijkomend voordeel is dat het hier in el Calafate de afgelopen dagen rond de 27 graden was, dus inmiddels ook al middag lekker liggen dobberen in Lago Argentino.

De komende weken zal ik me op gaan maken voor de nodige hikes, bustochten en het waarschijnlijk steeds kleiner gaan voelen door de indrukwekkende natuur in dit deel van Patagonia. In dat opzicht was het wildlife tijdens de trip naar Beagle Channel een opmaat naar het wildlife straks te vinden op Las Malvinas en Antartica en de hike naar Glacier Martial een opmaat voor de hikes die te wachten staan in el Chalten naar Fitz roy en bij Puerto Natales in National Park Torres del paine.
Al met al zal ik de vlucht naar Bolivia eind februari gaan verzetten en zal mijn tijd voor een project in Peru of Columbia ook iets worden ingekort.

Maar zonder pure pech zal ik over een maand voet gaan zetten op Antartica wat nu al een waanzinnig gevoel geeft. Mijn dag van boeken viel samen met de pizza party voor een groep die de dag erna naar Antartica zou vertrekken. Door mijn boeking werd ik ook uitgenodigd om aan te haken en met deze groep dus uiteindelijk alvast wat voorpret voor de trip opgebouwd. Helaas moet ik dus nog even wachten maar des te mooier zal het gevoel zijn als ik voet op Antartica zet.

Een van die antartica gangers was Tom, econoom die de afgelopen 9 jaar in Hong Kong als consultant gewerkt heeft, gericht op forecast impact analysis bij infrastructure projecten van de overheid. Voornamelijk het in kaart brengen van de expected total value van deze projecten, dus ruime ervaring in het quantificeren en prijzen van de social en environmental value. Dit leidde tot goede discussies en inmiddels naar de belangrijkste online literatuur verwezen en contactgegevens uitgewisseld. Dus extra hulplijn als ik project in Social Return On Investment vind is alvast gevonden.

De volgende update zal voor vertrek naar Antartica zijn en hoop tegen die tijd mijn foto’s van camera weer te kunnen uploaden op mijn laptop.
Bij vorige bericht nog wat foto’s geplaatst en zo kijken hoeveel ruimte is voor de foto’s bij dit bericht. Hoop dat alles in NL goed gaat, hier tot op heden geen klagen.

Un gran abrazo